Claudia: van koe tot Kuip

 

“Mag ik beginnen met een leuk nieuwtje?” vraagt Claudia mij trots. “Ik heb een vast contract gekregen!”. Ik feliciteer haar. En dat doe ik nog een keer als zij mij vertelt wat de weg is die zij hiervoor heeft afgelegd.

  

Want het is 12 jaar geleden toen Claudia bij Hoeve Biesland binnenkwam. En niet zomaar. Angstaanvallen hadden ervoor gezorgd dat ze jaren niet haar huis uit durfde. Waar het leven zich elders overdag plaatsvond, koos Claudia noodgedwongen voor de nacht. “Alleen dan was het rustig genoeg voor mij. Maar dat betekende wel dat ik mijn kinderen nauwelijks zag opgroeien. Dat ik hier nu zit, dat heb ik aan mijn man te danken.”

De melkput was voor Claudia de plek waar het op de boerderij begon. Samen met boer Jan stond ze daar de koeien te melken. En die koeien, die gaven haar rust en vertrouwen. “Want weetje, die beesten die praten niet terug, die hebben geen oordeel. Precies dat bleek ik toen nodig te hebben. En ja boer Jan die praat wel, maar die moet je negeren.. haha!”

  

Van het melken ging Claudia naar het begeleiden van de hulpboeren en maakt ze nu onze zuivel. Ook pakt ze op woensdag de Kistjes in. Een voorkeur heeft ze niet. “Bij de zuivel vind ik het mooi om producten te maken van melk die ik zelf ooit heb gemolken en het Kistje is erg relaxed met een leuke club mensen en structuur!”

Haar bulderende lach, haar tomeloze energie, … Hoe ik haar verder kan omschrijven, vraag ik haar. “Nou ik heb m’n bekkie bij me hè, ik ben niet bang.” En dat is precies waarom ze als steward bij wedstrijden van haar club Feyenoord zo haar mannetje staat. “Dat doe ik om zo veel mogelijk rottigheid buiten het stadion te houden, want het laatste wat je wilt is escalatie. En als jij problemen wilt, moet jij dan maar eens langs mij zien te komen.”

Claudia, we zijn trots op jou!

Word ook lid en ontvang een kistje ingepakt door de enige echte Claudia 🙂