“Dat boerenritme zit er nu gelukkig wel in”, geeft de 21-jarige Sylvana met een grote glimlach aan. Vroeger was dat wel anders, toen had ze nog moeite met op tijd komen. Of überhaupt komen opdagen. “Ja, dan kwam ik een tijdje niet. Ik kon me er dan niet toe zetten. Gelukkig had ik dan mijn woonbegeleider Jan die dan m’n kamer binnenkwam en zei: ‘Hup m’n auto in!’. Inmiddels werk ik hier alweer 3 jaar.”
Ze doet van alles op de boerderij. Sylvana heeft niet echt vaste taken. Juist die afwisseling vindt ze zo fijn. “Dan zit ik weer met Piet in de auto om het Kistje vol Smaak rond te brengen, een andere keer sta ik de gangen te vegen, maar kan het ook zijn dat ik meehelp bij de koeien. Het is maar net wat er die dag te doen is.” Zo stond Sylvana afgelopen donderdag voor het eerst in de winkel. Hoe het was? “Ja ik vond het heel leuk. Ik houd ten slotte van mensen helpen en lekker praten, dus dat kwam mooi samen!”
Dat praten gaat Sylvana de laatste jaren steeds beter af, geeft begeleider Bert aan. “Ze heeft altijd al wel gepraat hoor, maar dan heb ik het over voor zichzelf opkomen. Dus dat ze ook op momenten dat haar iets dwarszit, praat.” Zo zei Sylvana voorheen eigenlijk overal ‘ja’ op. Of het nou te veel werk voor haar was of een rotklusje waar ze absoluut geen zin in had, ze hield haar mond. “Dan raakte ze boos en gefrustreerd en moesten wij maar uitvissen wat er in dat koppie omging,” geeft Bert aan. “Onlangs nog zat iedereen hier gezellig te kletsen met een kop koffie, terwijl Sylvana op het punt stond de hele gang te gaan schoonmaken. Dan komt ze dus naar ons toe en geeft aan dat ze dit klusje ‘mooi niet alleen gaat doen’. Goed hè?”
