Onze groenteboerin Rowena is terug van zwangerschapsverlof. Daar zijn we natuurlijk super blij mee! Samen met Laura bestiert ze de moestuin met de hulp van zorgcliënten en vrijwilligers. De groenten gaan naar het Kistje Vol Smaak!, Lekker Nassûh, horecaklanten en De Winkel. Als Stichting streven we naar lekker, gezond en duurzaam.
Vond je het vervelend om het teeltseizoen te missen?
Ik vond het heel moeilijk, vooral in het begin was ik echt nerveus om het te vertellen. Zwanger zijn tijdens het teeltseizoen is toch wel slechte timing vond ik. Gelukkig was iedereen super relaxt en toen dacht ik ook: ja, ik ben tuinder. Maar ik ben ook moeder.
Hoe is het om terug te zijn?
Ik was er echt helemaal uit, ook omdat Natasja (Rowena’s vervanger) het zo goed heeft overgenomen, dus het is nog wel even wennen. Welke prioriteiten ga ik stellen? Hoe staat de tuin erbij? Wat helpt is dat er nog zoveel vrijwilligers zijn gebleven. Overal zijn bekende gezichten! Ze vinden het zo leuk op de tuin of in de groep, het is een loyale club. Dat scheelt weer inwerken en uitleggen.
Ik heb altijd het idee dat de zomer de winter een beetje goedmaakt. Je laat je een paar maanden natregenen maar kan dan ook een paar maanden in het zonnetje werken.
Ja zeker, wat de terugkomst ook
verzacht is het weer. Voor hetzelfde geld sta je in de striemende regen te wieden. Nu is de overgang van zomer naar herfst heel geleidelijk en kan ik nog een beetje inkomen.
Het is fysiek wel zwaar om terug te zijn, na de zwangerschap zijn er praktisch geen buikspieren meer over en ook je bekken heeft een klap gehad. Tel daar de slapeloze nachten nog maar bij op. Maar daarnaast vind ik het ook echt heerlijk om terug te zijn. Om de ontwikkeling van de tuin te zien en na te denken over hoe we het dit jaar weer gaan doen.
Heb je nog wilde plannen dan?
Door het zachte weer is het onkruid gigantisch gaan groeien, haast niet te doen. Als we het eruit schoffelen nemen we niet alleen plantenresten mee maar ook heel veel aarde. En aarde is ons goud! We werken ons suf aan een gezonde bodem, dus die willen we niet weggooien. Mijn wilde plan is om het allemaal op een braakliggend vak te gooien, af te dekken met karton en de winter te laten liggen. Volgend jaar prikken we dan gaten in het verweekte karton waarin we pompoenen planten. Hopelijk nemen die de bodem dan weer over en gaat het onkruid dood!
Heel wild.
Ja hè? Nou, ik ga weer door, het onkruid schoffelt zichzelf niet.
